Insomnia is een typisch ouderdomskwaaltje.
Je slaapt niet in en dat is heel vervelend. Of je slaapt niet door , wat nog vervelender is, je bent om half vijf s'ochtends alweer wakker.
In wanhoop grijp je naar tabletten in mijn geval 2 paracetamol om het gedraai en gepieker een halt toe te roepen. Voor iedereen die dit ziektebeeld uit eigen ervaring kent zou ik zeggen:zet het denkbeeld uit je hoofd dat er op vastgestelde tijden geslapen moet worden. Welnee dat hoeft helemaal niet, tenzij natuurlijk een baan van 9 tot 5 vereist dat je overdag uitgeslapen en alert bent dan heb je geen keus. Maar zoniet kun je gerust besluiten om iets spannends te gaan doen in plaats van schaapjes tellen.
Lezen om maar iets te noemen. Of door je kookboeken bladeren voor een ultiem recept de mogelijkheden zijn legio.
Een lekker groot bed is een must voor insomniapatienten.
Met het aanschaffen van een king size bed ben je er nog niet want je moet het aanvullen met stevige kussens minimaal zes.
Eentje om in de nek te proppen, vier om je armen te ondersteunen en dan nog een extra kussen om op je schoot te leggen zodat de boeken, bladen kranten zich op comfortabele leesafstand bevinden.
Het allerbelangrijkste is uiteraard een televisietoestel en liefst met interactieve mogelijkheden.
Wat ik gelukkig in de loop van de tijd geleerd heb is het alleen in een groot bed liggen. Mijn perceptie is honderdtachtig graden gedraaid en ik kijk er nu heel anders tegen aan. Stel je voor dat je elke ochtend naast iemand wakker wordt in de zekerheid dat dezelfde persoon er s'avonds ook weer is dag in dag uit week na week.
Dat komt me nu vreemd voor zoiets als een loge die niet meer opstapt en elke hint in die richting negeert. Sinds ik de zestig ben gepasseerd heb ik nachtmerries over verzorgingstehuizen.
Stel je voor geen vrijheid, geen huisdieren want dat vind de staf te bewerkelijk. Geen TV programma’s die je zelf kunt kiezen want daar gaat natuurlijk de verpleegkundige van dienst over. En geen zeggenschap over hoe laat je moet slapen want ze doen ijskoud het licht uit. Stevig doordrinken dan maar om aan dit lot te ontkomen.
Helemaal mee eens, Susan!!! Ik kom ook langzamerhand in die stadion...
BeantwoordenVerwijderen