INSOMNIA

                        Slapeloosheid!!

Insomnia is een typisch ouderdomskwaaltje.

Je slaapt niet in en dat is heel vervelend. Of je slaapt niet door , wat nog vervelender is, je bent om half vijf s'ochtends alweer wakker.

In wanhoop grijp je naar tabletten in mijn geval 2 paracetamol om het gedraai en gepieker een halt toe te roepen. Voor iedereen die dit ziektebeeld uit eigen ervaring kent zou ik zeggen:zet het denkbeeld uit je hoofd dat er op vastgestelde tijden geslapen moet worden. Welnee dat hoeft helemaal niet, tenzij natuurlijk een baan van 9 tot 5 vereist dat je overdag uitgeslapen en alert bent dan heb je geen keus. Maar zoniet kun je gerust besluiten om iets spannends te gaan doen in plaats van schaapjes tellen.

Lezen om maar iets te noemen. Of door je kookboeken bladeren voor een ultiem recept de mogelijkheden zijn legio.

Een lekker groot bed is een must voor insomniapatienten.

Met het aanschaffen van een king size bed ben je er nog niet want je moet het aanvullen met stevige kussens minimaal zes.

Eentje om in de nek te proppen, vier om je armen te ondersteunen en dan nog een extra kussen om op je schoot te leggen zodat de boeken, bladen kranten zich op comfortabele leesafstand bevinden.

Het allerbelangrijkste is uiteraard een televisietoestel en liefst met interactieve mogelijkheden.

Wat ik gelukkig  in de loop van de tijd geleerd heb is het alleen in een groot bed  liggen. Mijn perceptie is honderdtachtig graden gedraaid en ik kijk er nu heel anders tegen aan. Stel je voor dat je elke ochtend naast iemand wakker wordt in de zekerheid dat dezelfde persoon er s'avonds ook weer is dag in dag uit week na week.

Dat komt me nu vreemd voor zoiets als een loge die niet meer opstapt en elke hint in die richting negeert. Sinds ik de zestig ben gepasseerd heb ik nachtmerries over verzorgingstehuizen.

Stel je voor geen vrijheid, geen huisdieren want dat vind de staf te bewerkelijk. Geen TV programma’s die je zelf kunt kiezen want daar gaat natuurlijk de verpleegkundige van dienst over. En geen zeggenschap over hoe laat je moet slapen want ze doen ijskoud het licht uit. Stevig doordrinken dan maar om aan dit lot te ontkomen.

spiegeltje spiegeltje

Als ik in de spiegel kijk – vooral een vreemde spiegel waar ik niet op voorbereid ben herken ik nog maar weinig van hoe ik er vroeger uitzag.

Mijn eigen badkamerspiegel heb ik beter onder controle want aan de belichting en invalshoek ben ik gewend.  De reflectie die ik daarin zie stelt me zelden voor pijnlijke verrassingen. De truc is om je te concentreren op de details, een wenkbrauw die aangezet moet worden mascara opbrengen of met een lippotlood een mooie mond creëren.

Ik bekijk dus alleen hoofd en hals . Maar toch word ik regelmatig geconfronteerd met de rest van het lichaam dat is niet te vermijden.

Als ik kleren zie  waar maat 38 op vermeld staat vraag ik me af hoe ik daar ooit in gepast heb.

Het went, wat natuurlijk een zegen is maar die gewenning heeft ook een vervreemdende kant.

Beelden van nu en vroeger schuiven over elkaar en creëren een soort mist alsof niet alleen de spiegel van het pashokje maar ook je geheugen onbetrouwbaar is geworden.

Je trekt eens een paar pittige pumps uit de kast die je al tijden niet meer gedragen hebt en constateert dat zelfs je schoenmaat je in de steek heeft gelaten. Net als de kaaklijn, de bovenarmen, benen etc. ,  maar ook je voeten zijn uitgezakt en breder geworden.

Godallemachtig wanneer is dat nou gebeurd? Of zaten die schoenen altijd zo krap?

Je weet het niet meer precies en aan de mensen in je omgeving heb je ook geen houvast want die zijn inmiddels straal vergeten hoe je er vroeger bijliep. And who cares

Daarom heb ik weer eens in een vlaag van ijdelheid wat foto’s van vroeger opgediept om me zelf in te prenten dat ik er toch best wel toonbaar uitzag . Niet dat ik daar toen veel plezier aan beleefde natuurlijk, want dat waardeer je altijd pas achteraf!!!

Non Je ne regriette rien!!!

Wat voor rol speelt spijt in het leven.!

Wat is de spijt over gemiste kansen?  En de spijt over de dingen die je nooit gedaan hebt en nog steeds niet hebt losgelaten?  Of verwar ik spijt met nostalgie. Nostalgie is onschuldig terwijl spijt floreert op een voedingsbodem van zelfhaat, wankelmoedigheid en berouw. Wat bedoelde Piaf met dit lied. Dat ze overmatig gezondigd en geblunderd had ? En dat je jezelf  en anderen het gezanik moet besparen over alle keren dat je verkeerd gegokt hebt en domme beslissingen hebt genomen ?
Niemand houdt van slechte verliezers die boven hun stand leven! No guts no glory! Het is een meeslepend verhaal maar het is vals want niet elk verlies is het gevolg van verkeerde beslissingen en sommige rampen voltrekken zich gewoon zomaar zonder zin of doel. En dat zijn niet de meest zachtzinnige die het lot voor je in petto heeft.  Maar zelfs als je het ongeluk wel degelijk aan jezelf te wijten hebt is het toch wreed als er wordt geëist dat er wordt afgezien van zelfbeklag, schuldgevoel en spijt. Kortom: spijt is not done. Het leven is toch maakbaar? en als het leven in jouw geval niet zo was moet dat beslist aan jezelf hebben gelegen en zou het  te beschaamd moeten zijn daar over te simmen.
Helaas kun je het lot niet te slim af zijn. Wij zijn geen goden en  fantasieën passen ons niet: dat is hoogmoed en die komt voor de val. Oudere mensen kunnen zich helemaal geen spijt meer veroorloven want de tijd is niet meer toereikend om van voren af aan te beginnen. We moeten het met dit verleden en deze herinneringen doen, ook al zijn die verre van vlekkeloos.
Als je de gevoelens van spijt op latere leeftijd nog steeds niet de baas bent, zul je dat alsnog moeten leren, en snel voordat ze jou eronder krijgen.
Wat mij betreft: Ik werk eraan IK ZIT. 

VRIENDSCHAP

WERK AAN JE EENZAAMHEID MET LIEFDE, MET VERACHTING.
ALS GEEN VERLIES MEER DREIGT WORDT JE VANZELF SEREEN.

Wat vriendschap betekent heb ik leren begrijpen in moeilijke tijden.

Natuurlijk had ik altijd vrienden maar veel daarvan was oppervlakkig en zijn uit het oog alsmede uit het hart.

Vriendschappen zijn als een goed boek: een begin, een midden en een eind maar er zijn ook  bestsellers.

Dat zijn vriendschappen die de tand des tijd hebben doorstaan.

Dit is belangrijk voor de alleenstaande, want die hebben af en toe behoefte aan emotionele opvang AAN ECHT CONTACT.

Wat zij missen is een klankbord. Right or wrong, tegenover de buitenwereld zul je alleenstaande vrienden moeten verdedigen en zij jou,want de vanzelfsprekende zelfgenoegzaamheid van het huwelijk is niet weggelegd voor de single.

Dat impliceert dat je het zonder een paar goede vrienden niet redt als je ouder wordt, en hoe verder deze connecties teruggaan, hoe waardevoller ze worden.

Geen kwaad woord dus over vriendschap: vrienden kunnen je leven redden.

Met een voorbehoud: dat je weet waar de grenzen liggen en niet met je volle gewicht op ze gaat leunen.

 

TRANSFORMATIE

The best way to make your dreams come true is to wake up.”

Dat oudere mensen met het klimmen der jaren milder en verdraagzamer zouden worden is een wijsheid zonder enig spoor van bewijs. Het zou waar kunnen zijn maar tot op heden heb ik er niet zo veel overtuigende voorbeelden van gezien.
Als je gezegend bent met een neiging tot introspectie en je hebt je aangewend om je eigen fouten niet weg te moffelen kan ik me bedenken dat je op den duur wat minder streng gaat oordelen over jezelf als over anderen.Vergissen is menselijk en van schuldgevoel is nog nooit iemand beter geworden. Van verwijten trouwens ook niet. Laten we dat Realisme noemen, een verfijndere vorm van inleven!!

Wat het leven je brengt kan je zien als POST NL . De postboy komt een pakketje brengen , maar we willen de deur niet open doen.
We zijn bang dat hij niet meer weg gaat en voor de deur blijft hangen. We willen het niet.Erger nog: we willen er vanaf.! Er blijft nog maar een oplossing over NEGEREN DIE HAP!!
Maar de bezoeker gaat niet weg hij zal je blijven lastig vallen. Er zit maar een ding op
dat je de deur openmaakt en van harte dankbaar bent voor wat zich aandient.
Op het moment dat je het werkelijk uitpakt en er aandacht aan schenkt zal de postbode je met rust laten. Dat is overgave!!!

Overgave aan dat wat er is en niet weggaat.
Overgave is het verzet opgeven.
Overgave heeft te maken met opgeven van het idee van het gevoel van controle.

Als je wat ouder bent kom je tot de conclusie dat je geen tijd te verliezen hebt het is nu of nooit.

Waarom zou je de schaarse tijd die je rest nog besteden aan middelmatige romans, verwaterde vriendschappen, saaie feestjes  en voorspelbare gesprekken.

Neen het is tijd voor diepgaande introspectie en zien wat je niet hebt willen voelen , zoals verdriet, boosheid ontkenning en ongeloof.

Het is tijd om de demonen recht in het gezicht te kijken.
En als je hun aanwezigheid accepteert, ze transformeert en loslaat ontstaat er ruimte voor innerlijke vrede.

Mocht je meer willen weten lees het boek van Tsultrim Allione Feeding your demons.

 

DOODNORMAAL

Het treft je wel eens hoe wreed het is dat je geboren wordt om dood te gaan.

Mensen hebben daar vaak de conclusie uit getrokken dat het leven dus geen zin heeft omdat alles tevergeefs was.

Of ze hebben gedacht dat er een leven na de dood moet zijn, omdat het uitgesloten is dat het leven geen zin heeft en dit er dus de zin van is.

Ik deel die opvatting niet want mijn leven heeft voor mij zin zolang ik er zin in heb

Het leven is onrechtvaardig, de natuur is onrechtvaardig, alles wat belangrijk is, is onrechtvaardig verdeeld (liefde, gezondheid, schoonheid, geld).

Hoe gunstig steekt dan niet de dood erbij af!!

Want een ding is zeker iedereen gaat dood.

Het is niet zo dat jezelf de enige bent die weg moet, terwijl alle andere mogen blijven.

Of wat nog erger zou zijn, dat het een loterij is, het briefje met sterfelijk erop

Gezien ons acute besef van de onrechtvaardigheid van alles, had dat er toch ook bij gekund.

Maar het is niet zo, iedereen leeft maar even en verdwijnt dan voorgoed

Inderdaad sommige mensen worden tachtig en anderen halen de dertig niet.

Maar ook wie tachtig wordt , vindt dat zijn leven zo om was en veel te vlug voorbij is gegaan.

Die dertig,tachtig,honderd jaar, wat duurt het achteraf gezien kort.

Daarna ben je dood, zoals je ook dood was voor je geboren werd.

Als je dat inziet til je niet zo zwaar aan de korte spanne tijds dat je er bent, om je heenkijkt en weer verdwijnt.

Even heb je ja gehad ,nu zul je weer nee krijgen.

Alles was meegenomen

Life is a moderately good play with a badly written third act   (Truman Capote)

     

KLEINKIND

 kleinkinderen.
 Dit is een dankbaar onderwerp.
Toen ik  moeder werd vond ik mijn schoonmoeder een oma from hell . Ze is inmiddels allang dood maar ze heeft nooit wat in mij of de kinderen gezien.En wat mijn eigen moeder betreft ook zij had er weinig zin om Oma te zijn. Ze vond dat ze dan als oud werd bestempeld en was daar te ijdel voor. Zo ging ik het dus niet doen, dat stond vast. Ik zou mij bescheiden op de achtergrond houden en nooit iets van kritiek laten blijken. Geen oma from hell maar een oma from heaven, een en al support lof en attente gestes. Ja dat kleinkind ging ik schandalig verwennen, dat dan weer wel, want daar zijn oma's tenslotte voor. Nu zijn mijn kleindochters 13 en 10 jaar oud en heb ik van alles met ze ondernomen.  menig musea heb ik  ze doorgesleurd, High tea's met ze gedaan in Hotel des Indes en heel veel tijd in ze geïnvesteerd.
Wat mij wel is gebleken dat de ouders van nu er heel andere opvattingen op na houden dan mijn generatie. We waren over het algemeen een stuk jonger toen we kinderen kregen en dat werkte waarschijnlijk een zekere nonchalance in de hand. We vonden het uiteraard leuk en spannend om een kind te krijgen, daar niet van, maar er moest nog zoveel meer zoals een baan , carriere maken, reizen en daar deden we de opvoeding dan een beetje bij zo uit de losse pols. Ik kan dat niet verkeerd vinden want het was voor de kinderen een prima voedingsbodem voor waardevolle eigenschappen als nieuwsgierigheid, ondernemingslust en inventiviteit: een kind dat zich verveelt gaat wel iets verzinnen en dat is goed voor de creativiteit. De kinderen van nu krijgen niet de kans zich te vervelen want ze worden constant beziggehouden en bij alles wat ze doen uitbundig geprezen en toegejuicht. Bij elke stap die ze zetten worden ze angstvallig in de gaten gehouden, papa en mama zijn altijd in de buurt. Hoe moet dat over twintig jaar als ze het zonder al die aandacht moeten stellen en ze erachter komen dat de buitenwereld wat minder scheutig is met staande ovaties. Maar dat is van later zorg. Ik zag laats een cartoon waarin Oma haar motorbril opzet luchtig wuift naar haar kinderen en kleinkinderen en dan wegstuift in een wolk van opwaaiend stof .

Everything that goes around , comes around!

Het wordt tijd dat ik mijn rol als excentrieke oma waar ga maken .
Wat te denken van een cursus diep zee duiken of toch een motorrijbewijs en wat kan het schelen wat men ervan denkt, want het zijn altijd anderen die een oordeel vellen over je leeftijd en hoe je je dient te gedragen.
Wat volgens mij helpt is een terloopse omgang met het feit dat er zo'n ontsierende smet aan je is gaan kleven. zo van Toevallig ben ik een dagje ouder, SO WHAT