Dit is een dankbaar onderwerp.
Toen ik moeder werd vond ik mijn schoonmoeder een oma from hell . Ze is inmiddels allang dood maar ze heeft nooit wat in mij of de kinderen gezien.En wat mijn eigen moeder betreft ook zij had er weinig zin om Oma te zijn. Ze vond dat ze dan als oud werd bestempeld en was daar te ijdel voor. Zo ging ik het dus niet doen, dat stond vast. Ik zou mij bescheiden op de achtergrond houden en nooit iets van kritiek laten blijken. Geen oma from hell maar een oma from heaven, een en al support lof en attente gestes. Ja dat kleinkind ging ik schandalig verwennen, dat dan weer wel, want daar zijn oma's tenslotte voor. Nu zijn mijn kleindochters 13 en 10 jaar oud en heb ik van alles met ze ondernomen. menig musea heb ik ze doorgesleurd, High tea's met ze gedaan in Hotel des Indes en heel veel tijd in ze geïnvesteerd.
Wat mij wel is gebleken dat de ouders van nu er heel andere opvattingen op na houden dan mijn generatie. We waren over het algemeen een stuk jonger toen we kinderen kregen en dat werkte waarschijnlijk een zekere nonchalance in de hand. We vonden het uiteraard leuk en spannend om een kind te krijgen, daar niet van, maar er moest nog zoveel meer zoals een baan , carriere maken, reizen en daar deden we de opvoeding dan een beetje bij zo uit de losse pols. Ik kan dat niet verkeerd vinden want het was voor de kinderen een prima voedingsbodem voor waardevolle eigenschappen als nieuwsgierigheid, ondernemingslust en inventiviteit: een kind dat zich verveelt gaat wel iets verzinnen en dat is goed voor de creativiteit. De kinderen van nu krijgen niet de kans zich te vervelen want ze worden constant beziggehouden en bij alles wat ze doen uitbundig geprezen en toegejuicht. Bij elke stap die ze zetten worden ze angstvallig in de gaten gehouden, papa en mama zijn altijd in de buurt. Hoe moet dat over twintig jaar als ze het zonder al die aandacht moeten stellen en ze erachter komen dat de buitenwereld wat minder scheutig is met staande ovaties. Maar dat is van later zorg. Ik zag laats een cartoon waarin Oma haar motorbril opzet luchtig wuift naar haar kinderen en kleinkinderen en dan wegstuift in een wolk van opwaaiend stof .
Everything that goes around , comes around!
Het wordt tijd dat ik mijn rol als excentrieke oma waar ga maken .
Wat te denken van een cursus diep zee duiken of toch een motorrijbewijs en wat kan het schelen wat men ervan denkt, want het zijn altijd anderen die een oordeel vellen over je leeftijd en hoe je je dient te gedragen.
Wat volgens mij helpt is een terloopse omgang met het feit dat er zo'n ontsierende smet aan je is gaan kleven. zo van Toevallig ben ik een dagje ouder, SO WHAT
